Dit BK was een van de weinige wedstrijden waar ik me al lang op voorhand had voor ingeschreven. Vooral om het een beetje betaalbaar te houden, en als crosstriatleet ben je het toch een beetje aan jezelf verplicht om te starten in het BK. Maar ik had er steeds meer en meer spijt van. In verhouding met de traditionele wedstrijden die ik doe in Wallonië waren het zwemmen en lopen verdubbeld in afstand, terwijl dit bij het fietsen niet zo was en dat bovendien dat fietsen met vele kilometers op de weg ook veel minder lang zou duren.

Bij gebrek aan organisator hadden we dit jaar met de EZC terug een open PK in Ruddervoorde. Dwz dat beloften, mensen van buiten de provincie en ook ikzelf, die normaal niet mag meedoen omdat ik als West-Vlaming in een West-Vlaams team met EZC vergunning lid ben van een MTB team. Voor mij ondertussen wel eens een mooie gelegenheid om de langste koers (130km) die ik in het jaar kan rijden mee te doen. Maar zo'n open wedstrijd is altijd een rare koers. Iedereen heeft wel wat niet West-Vlaams volk ingeropen om te helpen.