Ja, u leest de titel goed. Sedert de oefenkoersen in juli kon ik eindelijk nog eens starten in een echte EZC koers. Begin de week stond ik nog 40ste of iets op de wachtlijst, maar uiteindelijk schoof ik op en waren er slecht 139 deelnemers aan de start ipv de toegelaten 175.
Dat scheelt toch al een slok op de borrel, maar het blijft toch een flink pak. Gelukkig kregen we in Eernegem toch wel een omloop die geschikt is voor zo'n peloton. Een peloton die nog vol renners zit met heel veel koershonger.
Het gaat direct razendsnel en ik moet al snel in overlevingsmodus gaan. Het is al snel duidelijk dat echt meekoersen, voor renners van een ander kaliber is. Er wordt een gemiddelde snelheid gereden van 45,5km/u. achteraan was het telkens optrekken tot 60km/u. Dodelijk! Ik had de avond voordien nog een pittige looptraining gehad, maar de benen waren verrassend goed. Terwijl het peloton continu uitdunt kan ik telkens nipt standhouden om zo als laatste renners 79ste mijn koers uit te rijden.
Maar wat ben ik diep moeten gaan. Dat is een trainingske waarvan ik deze winter hopelijk wat vruchten kan van plukken.
- Log in to post comments
