Vorig weekend heb ik na 17 dagen zonder fiets terug de trainingen hervat. Hoewel de eerste trainingen nog rustig zijn kon ik niet weerstaan aan de lokroep om hier in Emelgem aan de LRC cross te gaan meedoen. Het is er een heel leuk en technisch parcour hier voor de deur, het zou dus zonde zijn om langs de kant toe te kijken.

Op vrijdag had ik al een beetje weest trainen op het parcour en ik zag al direct dat het heel moeilijk was naar mijn normen. Bovendien sukkel ik al een tijdje met een verrekking in mijn kuit, waardoor het allemaal nog een beetje houtiger verloopt, vooral het op en afspringen, wat we toch een 3-tal keer per ronde moesten doen.

Met 60 gingen we in mijn reeks ( C-reeks van 35 tot 45 jaar) van start. Omdat ik nog niet eerder een LRC cross reed moest ik als laatste starten. Ik had een perfecte start en kon direct al een 20-tal renners achter mij laten. Ik stond zelf versteld van mijn wedstrijd. Ik maakte geen fouten en op de rechte stukken kon ik telkens wat renners inhalen. Ook viel ik nooit echt stil, enkel de laatste ronde was ik moe gestreden. Maar ik was dan ook heel content met mijn 18de plaats. Het is duidelijk dat mijn conditie nog niet helemaal weg is en vandaag kon ik misschien ook hopen dat mijn fietsbehendigheid ook ietsje is toegenomen.

We zullen zien. Ik heb alvast een vergunning genomen bij de LRC en zal er wel eens meer van start gaan. Ik heb de competitie toch een beetje nodig, zeker nu ik mijn looptrainingen nog steeds moet onderbreken voor allerhande kwaaltjes. Eerst is het nu wel wonden likken, want ik kan al 2 dagen niet meer stappen van de liespijn. Blijkbaar heb ik me toch serieus geforceerd.