Challenge des éoliennes Faroeulx 2u30 MTB wedstrijd ( Yannis + Niki )

Zaterdag stond de 2de manche van de challenge des éoliennes op het programma in Faroeulx, een deelgemeente van Estinne.
In de eerste manche werd ikzelf 3de en Yannis 6de.

Deze keer hadden Yannis en ikzelf afgesproken om proberen samen te rijden. Vorige manche miste Yannis wat zijn start, maar reden we achteraf gelijkaardige rondetijden, maar elk alleen.
Dit jaar is de duur van de manches een half uur verlengd naar 2u30, waardoor het toch telkens een ware uitputtingsslag wordt. Ook mede door de hitte.
Het lijkt ons dus beter iets kalmer, maar samen van start te gaan en samen een treintje te vormen ipv constant te moeten vechten voor je positie in een klein groepje.
Want die wedstrijden van de challenge zijn altijd snelle wedstrijden en het is beter om niet alleen te vallen. Bovendien zijn Yannis en ikzelf op de vlakkere parcours echt elkaars evenknie. Ik zou me geen betere duo kunnen voorstellen.

De 2de manche, midden in het verlof trekt weinig deelnemers. Maar aan ambiance ontbreekt het nooit daar ten zuiden van Mons.

Ikzelf neem de kopstart, maar het is latere winnaar Corentin Dejardin die meteen fel in de aanval trekt met 2 teams. Het is altijd heel vervelend om niet te kunnen zien, wie de solo's zijn en wie de individuelen.
Het is zelfmoord om in de start ineens met een team mee te gaan die elk op hun beurt een toertje spurten.

Al snel krijgen we door van Pascale aan de kant dat Yannis en ikzelf op plaats 2 rijden. We zitten comfortabel in een groep met 5. De winnaar van de eerste manche zit ook bij ons, net zoals de 4de van de vorige manche die ik vorige keer maar nipt kon kloppen aan de meet.
We zaten dus in een met de belangrijkste mannen. Ons plan was dus perfect gestart.

Na 45min wedstrijd lijkt onze groep compleet op slot. Na iedere singletrack was het een beetje profiteren van elkaars foutjes om de gaten te slaan. Een paar keer hadden Yannis en ikzelf een gaatje maar telkens werd dit aan een waanzinnig hoge snelheid weer dichtgereden. Bovendien leek de winnaar van de eerste manche ook technisch wel heel sterk.

Toch lukken we er na 1u15 wonderwel plots in om toch weg te rijden. Zowel nummer 1 als nummer 4 van de vorige manche lagen er af, we hadden enkel nog een 3de hond mee. Meteen sloeg onze motor aan en maakte ik met Yannis ons treintje. Onze 3de man weigerde constant over te nemen, het ging veel te snel zei hij. Met zijn 2 sloegen Yannis en ikzelf het gat. Toen we in de verte zagen dat onze 2 achtervolgers elkaar ook hadden geîsoleerd leek de buit binnen voor ons.

Eerst moesten we afrekenen met de 3de hond. Ik had geen zin om die mee te nemen om dan schaamteloos afgeslacht te worden.
Yannis verloor al een paar keer mijn wiel op een technische strook, maar ik wou niet wegrijden omdat het Yannis was die constant het gat zelf probeerde te dichten.
Ik legde hem uit dat hij die andere kerel uit zijn kot moest lokken. Dat we er anders nooit gingen van af geraken.

De volgende keer gebeurde zo. Helaas wilde die kerel nooit van geen overnemen meer weten. Ik hield de achtervolging in het oog en vanaf het moment ik Yannis alleen zou zien komen zou ik hem meegenomen hebben, maar dit gebeurde niet.
Ik kom de laatste 40 min helemaal in mijn sas en voel me echt sterk. Achter mij hoor ik dat Yannis zijn compaan heeft moeten laten gaan. Heel jammer! De man met de hamer slaat bijzonder hard toe. Maar Yannis mag niet ontgoocheld zijn. Hij heeft gestreden als een leeuw. Zo hebben we het bij de Volderkes graag en dan kan je wel eens tegen een muur lopen. Telkens we een poging deden om de koers open te breken ging Yannis echt ontzettend hard. Misschien toch wel iets te veel jeugdig geweld? Dit in combinatie met het dan veelvuldig moeten gaten dichten en de wedstrijdduur die voor zijn leeftijd toch wel te lang is om goed te zijn heeft hem zuur opgebroken. Maar hij is zeker en vast pakken ervaring rijker.

Ikzelf mag niet stilvallen, want ik hoor dat de concurrentie ook op stoom is gekomen. Ik heb te weinig gedronken in die hitte en ik krijg zowat overal krampen van mijn vingers tot mijn tenen.
Na 73km aan 27,5km/u gemiddeld mag ik als 2de afvlaggen. Hiermee kom ik op 1 puntje van de eerste plaats in de tussenstand van de challenge. Er zijn nog 2 manches te gaan.

Yannis komt leeggestreden, maar toch niet echt ontgoocheld als 8ste binnen. Hij mag trots zijn op wat hij vandaag presteerde en ik mag zeker mijn prijs delen aan mijn topploegmaat. Want zonder hem was ik er nooit ingeslaagd weg te rijden van mijn concurrenten.