Het blijft voor mij een gevecht om structuur in mijn trainingen te krijgen. Ik blijf ook sukkelen met een kuitblessure. Kortom, ik heb het moeilijk in een gevecht om gemotiveerd te blijven om telkens toch maar dat beetje conditie te onderhouden. Ik snak echt weer naar regelmaat zodat ik eindelijk weer eens het gevoel van opbouw kan ervaren. In deze strijd moet ik een focus kiezen die ik misschien wel nog goed kan afwerken. Daarom zal ik de komende maanden er proberen alles aan te doen om toch zeker zo veel mogelijk wielerwedstrijden te rijden. Als ik daarin slaag levert me dat toch hopelijk weer mijn typische kracht op in de najaars crossduathlons.
In dat opzicht trok ik naar Oostnieuwkerke. Op zaterdag, alweer na 4 dagen zonder fiets, heb ik eens over 110km mijn kas leeg gereden. 's Ochtends beleefde ik dan een leuk moment toen ik voor het eerst eens met mijn zoon mee ging met de wielertoeristen in Bellegem. Ondertussen had ik dus ook al 60km in de benen, als ik dus snel gelost werd, dan had ik toch al iets gedaan.
74 renners aan de start en ik kon eigenlijk verrassend gemakkelijk volgen, weliswaar veel te ver langs achteraan. Regelmatig reden grote schijven weg. Ik moest er nooit aan denken om mee te kunnen. Na 2u mochten we koersen voor de 44ste plaats. Ik deed nog een uitval in de laatste km, gewoon om eens zot te doen, maar kon daardoor toch mooi 47ste eindigen. 80km in de benen, dat was ideaal, want mijn licht was serieus aan het uitgaan. Ik ben duidelijk nog niet rijp om de volle 120km te koersen.
Het was al bij al op deze grijze zondag voor mij dus een mooie sportdag.
Dank aan Martine Verfaillie voor de foto.
- Log in to post comments
