Zondag stond de Sandman Inferno Crossduathlon op het programma in Westende. Ik ben momenteel absoluut niet voldoende in vorm om goed te zijn in dergelijk zware wedstrijd, waarin we moesten starten met 2 rondjes lopen over strand en duinen - 2 ronden van 20km MTB, waarvan 10km op het strand, maar ook 10km prachtige single tracks om daarna nog eens af te sluiten met 4 rondjes of 10km lopen. Dit zou tesamen al snel een inspanning van 3u inhouden.

Ik ken mijn beperkingen en ik had geen enkele sterke fietser op het oog, waar ik mijn karretje zou kunnen bij aanhaken. Ik wist ook dat de laatste 10km lopen er nog serieus zouden inhakken bij velen. Even had ik nog gehoopt met Bjorn Rondelez te kunnen fietsen, maar die loopt op dit moment blijkbaar heel sterk. Ik was hem al kwijt direct na de start. In de start door het losse zand voel ik mij al direct een oud boerenpaard en ondanks dat ik traag startte sta ik toch al direct buiten adem. Ik hou mij gedeist tegen de wind op en kan dan geleidelijk aan mijn wedstrijd opbouwen. Ik zit zowat tussen dezelfde mensen als in Westrozebeke.

Op de fiets was het direct met wind in de poep richting Middelkerke. Ik maande iedereen aan om mijn wiel te houden want op de terugweg zou ik alle hulp kunnen gebruiken. Helaas kom ik na een strandafgang aan het casino al snel helemaal alleen te zitten. Wachten had geen zin, want ik reed alleen zeker even snel dan in het groepje dat ik verzameld had. Helaas blijf ik met een constante snelheid van 22km/u echter hangen achter een vrij grote groep. Tegen dat ik voor de eerste keer het zand mocht verlaten had ik dus al een eerste serieuze cartouche moeten verschieten tov die mannen voor mij.

Eenmaal van het strand hadden we een eindeloos aanvoelende single track van 10km. MTB plezier van de hoogste plank. Maar ik word opgehouden door die grote groep voor mij. Het duurt veel te lang voor ik al die mannen voorbij geraak. Die single track ligt me echt wel en ik vlieg er door. De 2de ronde had ik een goede vriend aan Hans Ardeel, een ex-renner waar ik altijd naar opkeek. Op het strand rijden we nu 25km/u en er zit eindelijk schuif in mijn wedstrijd. We halen nog enkele concurrenten in en in de duinen kan ik ze op ruime afstand fietsen. Ik zal ze in het lopen niet meer terug zien.

Bij de start van het lopen, bleek het toch een zware dobber te zullen worden. Maar ik kon ronde na ronde opbouwen en beter lopen. De meerdere loopkilometers die ik de laatste tijd al kon verwerken renderen duidelijk. Ik verlies in die 10km lopen, slechts 1 plaats en word 13de. Geen zo'n goede plaats, maar ik ben absoluut nog niet in goede conditie. Maar ik weet ook, dat ondanks deze mooie formule het voor mij in dergelijke wedstrijd altijd moeilijk zal zijn om een mooie prestatie neer te zetten. Een strijd alleen op het strand voeren en dan die singletracks waar ik toch heel wat tijd verlies. Maar toch hoop ik dat deze wedstrijd uitgroeit tot een blijver. Want fun hebben we alleszins beleefd en daar draait het toch om.

Dank aan Carine Jansseune voor de foto!